Hoe het allemaal begon:

 

Ik was 18 jaar oud, en kreeg van mijn ouders voor kerst een kruising Mechelse Herder genaamd Quanto in 1994. Hiermee ging ik trainen bij P.H.V. De Speurder. Het was echt mijn hond, naar mijn ouders luisterde hij maar minimaal, terwijl hij voor mij echt alles deed.

Toen Quanto zes jaar was ben ik met hem minder intensief gaan trainen, omdat hij zich elke keer blesseerde als hij een stel-oefening deed. Maar omdat je een echte politiehond niet helemaal stil kunt leggen omdat ze dan hun agressie niet meer kwijt kunnen, moest ik er wel nog mee blijven oefenen. Quanto is op 2 maanden na 15 jaar geworden.

Nadat ik met Quanto niet meer intensief kon trainen heb ik een paar jaar rustig aan gedaan, maar het bleef kriebelen. Ik ging op mezelf wonen nadat ik klaar was met mijn studie. Dit was op een flatje, en aangezien dat Quanto ernstige arthrose had en geen trappen mocht lopen, bleef hij bij mijn ouders. Hij was hier niet zo blij mee, hij was liever bij mij.

Ondertussen miste ik Quanto, en om dit gemis op te vullen kocht ik weer een kruising Mechelse Herder (Tica). Hiermee heb ik een paar jaar intensief geoefend. Het was een lieve hond die graag werkte, maar niet goed genoeg was als politiehond. Dus kocht ik er maar een bij. Deze keer bij bij de fokker van de vader van Quanto. Dit is Dojan ook nog steeds een kruising Mechelse Herder.

Rond diezelfde tijd leerde ik ook mijn man kennen. Deze was niet zo blij met mijn voorliefde voor de Mechelse Herders zonder stamboom. Hij is namelijk in het bezit van een Mechelse Herder Kennel genaamd Van Metcol's Home.

Wij zijn gaan samenwonen, daarna getrouwd en naar Koningsbosch verhuisd. Zodat we met onze twee groepen honden meer plaats hadden.

Ik vond het hebben van een eigen kennel toen al leuk en ik kreeg van Frans mijn Kaukasische Herder cadeau. Alleen met dit ras ga je niet zomaar fokken, gezien hun karakter en grootte van hun nesten. Dragomir komt namelijk uit een nest waar 17 pups geboren werden, waarvan er 13 hebben overleefd. Vandaar dat er besloten werd om een ander (kleiner) ras te kiezen voor mijn eigen kennel. Dit is de Tibetaanse Spaniel geworden.

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb